Taxi

Δεν μπορώ να φανταστώ πως υπάρχει άνθρωπος στην Ελλάδα που να μην έχει να διηγηθεί κάποια ιστορία, συνήθως τραγική έως κωμικοτραγική, με πρωταγωνιστή κάποιον οδηγό ταξί.
Κάποτε, ο όρος "ταξιτζής" ήταν υποτιμητικός. Στον καθωσπρεπισμό της Ελληνικής γλώσσας, oi αποδεκτές εκφράσεις που χαρακτήριζαν το συγκεκριμένο κλάδο ήταν "οδηγός ταξί" και "ιδιοκτήτης ταξί", ανάλογα με την ιδιότητα. Στο πλαίσιο της ισοπέδωσης των αξιών και της κατάρρευσης της ποιότητας ζωής στην πατρίδα μας, επικράτησε ο όρος που χρησιμοποιούμε σήμερα, ο ταξιτζής.
Εδώ θα ασχοληθούμε με τον Ελληνάρα ταξιτζή. Φυσικά, οπως συνηθίζεται να λέγεται, δεν είναι όλοι οι ταξιτζήδες ίδιοι. Υπάρχουν οι σωστοί επαγγελματίες, αυτοί που σέβονται τον πελάτη, τον ΚΟΚ, τους πεζούς, τους λεωφορειοδρόμους και τα υπόλοιπα οχήματα που κυκλοφορούν στο δρόμο. Επίσης, για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να αναφέρουμε πως και οι πελάτες δεν είναι όλοι ίδιοι. Γι' αυτούς θα μιλήσουμε όταν θα συγκεντρώσω το σχετικό υλικό.

Ο Ελληνάρας ταξιτζής είναι συνήθως:

ΑΓΕΝΗΣ - Χωρις να ξέρει "από που κρατάει η σκούφια σου" έχει ένα στυλάκι σαν να σου κάνει χάρη. Σου μιλάει σα να είσαι το παραπαίδι του. "Σε εξυπηρετώ" λέει. Ασφαλώς κάνει λάθος. "Σε υπηρετώ" είναι το σωστό, αφού τον πληρώνω. Μας εξυπηρετούν συνήθως, όταν μας κάνουν χάρη, όχι όταν μισθώνουμε για τις υπηρεσίες τους.

ΚΛΕΦΤΗΣ - Κατά βάση χρησιμοποιεί το γνωστό κόλπο της διπλής ταρίφας, σε σημεία και σε ώρες που δεν τη δικαιολογούν ή κάποιο σύστημα επιτάχυνσης του ταξίμετρου για να πέφτουν πιο γρήγορα οι μονάδες. Είναι ένα φαινόμενο που συνεχώς πολλαπλασιάζεται. Εκανα μια μικρή έρευνα στο φιλικό μου περιβάλλον, με θέμα αυτή την κατηγορία ταξιτζήδων. Ολοι, είχαν να μου πουν πως κατά μέσο όρο τους έχει συμβεί καμια 10ριά φορές. Αρχίζω να πιστεύω πως δεν είναι και τόσο περιορισμένο το φαινόμενο. Το καλύτερο ανέκδοτο όμως ήταν γι' αυτόν που χρέωσε € 1200 για διαδρομή από το αεροδρόμιο στο Σύνταγμα! Δύο φορές ο βασικός μισθός! Όσο κοστίζει ένα αεροπορικό εισιτήριο Αθήνα - Νέα Υόρκη, στη διάρκεια των γιορτών. Έλεος! Με μέτρο!
Θα θυμάστε και τον άλλο, το περασμένο καλοκαίρι, νομίζω, διαδρομή (πάλι) αεροδρόμιο - Νέα Μάκρη, που επειδή οι πελάτες διαμαρτυρήθηκαν για το ύψος της χρέωσης, ο Ελληνάρας ταξιτζής τους βούτηξε τις βαλίτσες κι έφυγε.
Το πιο πρόσφατο που μου συνέβη ήταν σ' ένα ταξί, μάρκας Mercedes, με ξύλινη επένδυση και ειδική θήκη για το ταξίμετρο, στην κονσόλα, κάτω από το ραδιο CD, με πορτάκι! Κατά διαστήματα, ο οδηγός άνοιγε το πορτάκι, μετά από λίγο το έκλεινε. Και πάλι από την αρχή. Προβληματίστηκα. Τι στα κομμάτια; Εχει κάποια ίωση το ταξίμετρο και αυτός ανοιγοκλεινει το πορτάκι; Για να το προστατέψει; Μοιραία, έστρεψε την προσοχή μου εκεί. Κάποια στιγμή, στο άνοιξε - κλείσε του πορτακίου, είδα ένα αδικαιολόγητο "2" που σε κλάσματα δευτερολέπτου έγινε "1". Ηταν η ταρίφα μου. Απόγευμα, στο Χαλάνδρι, με διπλή; Γιατί; "Αν ξανακλεισεις το πορτάκι, θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα" του είπα.

ΧΥΔΑΙΟΣ - Ισως, λόγω της κίνησης, λόγω της συμπεριφοράς των άλλων οδηγών και των πελατών, λόγω του κόμπλεξ που "η πουτάνα η κοινωνία με έκανε ταρίφα", ο χυδαίος ταξιτζής δεν είναι και τόσο σπάνιο φαινόμενο. Ο ψευτοτσαμπουκάς και η έκρηξη καταπιεσμένης τεστοστερόνης από τα ζουληγμένα αρχίδια του -τόσες ώρες στο τιμόνι- τον μεταμορφώνουν σε θηρίο. Αν μείνετε συνοδηγός για ένα μήνα δίπλα σε χυδαίο ταξιτζή, γράφετε λεξικό.

ΡΟΥΦΗΧΤΡΑ - Ο ταξιτζής που δεν κατάφερε να γίνει οδηγός λεωφορείου (κόπηκε στο ΑΣΕΠ...) και για εκδίκηση έχει μετατρέψει το ταξί του σε λεωφορείο. Δεν τον ενδιαφέρει αν ο πελάτης πηγαίνει στον Πειραιά, θα πάρει ταυτόχρονα και δεύτερη κούρσα για Άγιο Στέφανο και τρίτη για Παλλήνη. Χίλιοι καλοί χωράνε, είναι το motto του. Η κορυφαία στιγμή είναι αυτή του αυτοσχεδιασμού, όταν ο πελάτης ρωτήσει στο τέλος της διαδρομής, πόσα χρωστάει; Το χειρότερο είναι πως όσα και να σου πει, θα τα δώσεις. Στο κάτω - κάτω σε έβγαλε από το κέντρο της Αθήνας, σε πήγε στον Πειραιά να δείς τη θάλασσα, στον Αγιο Στέφανο για καθαρό αέρα, και τελικά κατέληξες στον προορισμό σου σώος και αβλαβής. Μην είμαστε αχάριστοι.

ΣΙΧΑΜΕΝΟΣ - Γιατί μετά τους ποδοσφαιριστές, οι ταξιτζήδες διεκδικούν πρωταγωνιστικό ρόλο στο φτύσιμο; Το πόση ροχάλα έχει φάει αυτή η άσφαλτος δε λέγεται. Δικαιολογώ κάποιον που περιστασιακά έχει την ανάγκη να φτύσει. Μα εδώ πρόκειται για πρωτάθλημα. Πάντως, έχουν ακόμη δρόμο μέχρι να φτάσουν τους εραστές της στρογγυλής θεάς.
Πέρα από το φτύσιμο, ο σιχαμένος ταξιτζής, έχει ανακαλύψει κι αλλους τρόπους έκφρασης. Το τεράστιο τασάκι που υπάρχει έξω από το ταξί. Ο τεράστιος κάδος απορριμάτων. Τρώει την τυρόπιττα; 'Σκλατς' η σακούλα έξω από το όχημα. Γέμισε το τασάκι; Ανοίγει την πόρτα και το αδειάζει στο δρόμο.

Υπάρχουν κι άλλες κατηγορίες, όπως ο λιγούρης, αυτός που παρενοχλεί σεξουαλικά, ο ευρωγκόμενος και λοιποί, αλλά δεν είμαι ο κατάλληλος για να τους περιγράψει. Θα χαρώ αν το κάνετε εσείς.

Κλείνοντας, υπενθυμίζω πως αυτό το κείμενο δεν αφορά όλο τον κλάδο, στον οποίο αγωνίζονται καθημερινά χιλιάδες έντιμοι εργαζόμενοι. Αφορά τη μερίδα εκείνων των ταξιτζήδων που εκπροσωπούν αυτούς που σ' αυτό το blog αποκαλούμε ελληνάρες.