ΜΗΝ ΟΜΙΛΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΟΔΗΓΟ (2)

Αναδημοσιεύω από το blog του Άγνωστου μεταξύ αγνώστων, χωρίς άλλα δικά μου σχόλια. Περιμένω όμως τα δικά σας.

Ή οι καιροί που ζούμε είναι δύσκολοι ή γενικότερα εμείς οι Έλληνες διακατεχόμαστε από έναν απύθμενο σταρχιδισμό. Έτσι 10 μήνες από τότε που τράκαρα με το αυτοκίνητο σε ένα φανάρι ο Δήμος ακόμα να το φτιάξει! Σημειώστε παρακαλώ ότι στο σημείο εξαιτίας του χαλασμένου φαναριού έχει γίνει ακόμα ένα τροχαίο!

Είναι βλέπετε η παιδεία που έχουμε πάρει σαν οδηγοί, σαν άνθρωποι ή εμπάση περιπτώσει σαν δίποδα που νομίζουμε ότι έχουμε φτάσει στο αποκορύφωμα την εξέλιξη του είδους μας.

Γιατί δεν μπορώ να καταλάβω με ποια λογική η κυρά κατίνα αγοράζει ένα jeep 5 επί 5 μέτρα για να κατέβει στο απροσπέλαστο κέντρο και στη συνέχεια «αναγκάζεται» να παρκάρει το θηρίο πάνω στο πεζοδρόμιο ή χειρότερα πάνω στη ράμπα για τους ανάπηρους που κινούνται με αναπηρικά καροτσάκια. Μάλιστα έχει το θράσος να αντιδράσει όταν της το πεις και να σου κάνει και κριτική...

Αλλά είμαστε γαϊδούρια και υποκριτές όπως φαίνεται και από την έκφραση με την οποία απευθυνόμαστε σε όσους κινούνται με αναπηρικά αμαξίδια «άτομα με ειδικές ικανότητες». Τι ειδικές ικανότητες και αρλούμπες ρε κάγκουρα; Ανάπηρος. Α-Ν-Α-Π-Η-Ρ-Ο-Σ. «Δεν έχω ειδικές ικανότητες, αλλά ειδικές ανάγκες» μου είπε είμαι γνωστός μου που κάθετε σε αναπηρικό αμαξίδιο, «ανάγκες που καλείται το κράτος να μου τις καλύψει αλλά με γράφει (κλασικά) στα αυτά του...»

Το πλήρες κείμενο θα το βρείτε εδώ.