Βασικά... ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΕΟΡΤΩΝ

Αυτές τις μέρες θα ανοίγουμε περιστασιακά, αφού θα είμαστε ανάμεσα σε κουραμπιέδες και μελομακάρονα, καθώς τα φωτάκια στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο μεταδίδουν τη μοναδική λάμψη τους και η καρδιά μας δακρύζει που και που, για όσους είναι μόνοι, για όσους ζουν στους δρόμους και τα παγκάκια, για τα παιδιά αυτού του κόσμου που δεν μπορούν να νιώσουν, αγάπη, στοργή και χόρταση. ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.

Το τμήμα υποδοχής ευχών στο blog θα λειτουργεί κανονικά, όλες τις μέρες και ώρες μέχρι να έρθει το 2008. Μπορείτε να στείλετε τις ευχές σας κάνοντας κλικ στη λέξη "ΣΧΟΛΙΑ" πιο κάτω :-Ρ
Ας συγκεντρώσουμε όσες πιο πολλές μπορούμε γι αυτούς που πραγματικά τις έχουν ανάγκη.

Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ και τις καλύτερες ευχές μου θέλω να στείλω στους: Laplace, Πεσλάκ, Μάνια, Stiliano, Γιώργο, Πρέζα, Zorba, και τους αμέτρητους άλλους e-φίλους μου για την υποδοχή και υποστήριξη της φωνής και της άποψής μου. ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ.

Μπανάνα...

...καλά περνάμε!
Δείτε αυτό το video, όσο προλαβαίνετε. Προβλέπω να το κατεβάζουν σύντομα από το You Tube.

ΑΙΣΧΟΣ! (Μέρος 2ο)


Μετά τη χθεσινή τους απολογία στον εισαγγελέα και τον ανακριτή, όλοι οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση της σεξουαλικής κακοποίησης του 11χρονου κοριτσιού από το Ίλιον, οδηγήθηκαν στη φυλακή: Η μητέρα Ειρήνη Τσοπανοπούλου, ο φίλος της Σπύρος Σουχλέρης, ο ιερέας Σωτήρης Παπαδόπουλος και ο 83χρονος Αθανάσιος Κανάκης.

Το νέο επεισόδιο στο αίσχος συμπληρώθηκε από τις έντονες αντιδράσεις ενοριτών που έφτασαν από νωρίς το πρωί στα δικαστήρια της Ευελπίδων με δύο πούλμαν, για να χειροκροτήσουν τον παπά. Ανάμεσα στους υποστηρικτές του και ο πρώην Δήμαρχος Ιλίου.

Αυτά είναι τα προνόμια που έχεις όταν είσαι επώνυμος ή εντολοδόχος λειτουργός της κοινωνίας. Φέρνεις τα πούλμαν σου και τους δημάρχους σου για να εντυπωσιάσεις και να συγκινήσεις την κοινή γνώμη. Ελληνάρες;

Αν όμως τελικά καταδικαστείς, τι θα απογίνουν τα πούλμαν και οι δήμαρχοι; Ως πότε πια αυτή η χώρα θα ζεί στη δημοκρατία των πούλμαν;

Όλα τα σφάζω...











...και δεν φτάνει που τα σφάζω, ξεχνάω και τα εργαλεία μου όπου βρω!


Η εφημερίδα Espresso έφερε στο φως μια ακόμη υπόθεση όπου γιατρός, χειρουργός ορθοπεδικός συγκεκριμένα, ξέχασε μέσα στο στήθος της ασθενούς του χειρουργικό εργαλείο μήκους 25 εκατοστών, για 37 ολόκληρες μέρες!

Θα πείτε, όσο εντυπωσιακό κι αν ακούγεται, συμβαίνουν αυτά. Δεν είναι η πρώτη φορά και σίγουρα ούτε η τελευταία που κάτι θα ξεχαστεί στο χειρουργημένο σώμα του ασθενή. Πράγματι, δεν είναι αυτό. Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι παρά τους φρικτούς πόνους που ένιωθε η συγκεκριμένη γυναίκα, ο γιατρός μετά την εξέταση που έκανε, διέγνωσε πως επρόκειτο για... σπασμένο πλευρό και τις έδωσε σχετική αγωγή, με προοπτική να ξαναμπεί στο χειρουργείο για να λυθεί κι αυτό το πρόβλημα.

Λίγες μέρες πριν τη νέα επέμβαση, η γυναίκα ένιωσε ένα τρομερό πόνο στο στήθος και κάτι να τη σκίζει από μέσα προς τα έξω. Ήταν η αιχμή του εργαλείου!

Ελληνάρας ή άσχετος; Άτυχος ή "ξεπέτας";

Πριν επιλέξετε, διαβάστε και το καλύτερο:
Από το 2005 ο συγκεκριμένος γιατρός έχει ασφαλιστεί για τα λάθη του που μπορεί να προκαλέσουν σωματικές και ηθικές βλάβες, ψυχική οδύνη κλπ. σε τρίτους. Αν η γυναίκα δικαιωθεί στα Δικαστήρια, την αποζημίωση θα την καταβάλλει η ασφαλιστική εταιρεία.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Ellinaras or not?


Tην παραίτηση του για λόγους ευθιξίας υπέβαλε σήμερα ο υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας Βασίλης Μαγγίνας. Η παραίτησή του έγινε δεκτή από τον Πρωθυπουργό. Καθήκοντα υπουργού Απασχόλησης αναλαμβάνει η κ. Φάνη Πάλλη-Πετραλιά. (Με την κ. ΦΠΠ θα ασχοληθούμε στο άμεσο μέλλον, ανάλογα με τις επιδόσεις της).

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Ο Κόσμος του Επενδυτή, ο Β. Μαγγίνας κατέχει πολεοδομική άδεια για αναψυκτήριο, την οποία και χρησιμοποίησε για να χτίσει το σπίτι του, στο Κορωπί.

Είναι καιρός να καταλάβουμε πια πως οι ανάγκες των δημοσίων σχέσεων των πολιτικών είναι τόσο πολυπληθείς που μόνο με άδεια αναψυκτηρίου μπορείς να χτίσεις ένα απλό σπίτι, για να χωρέσει τόσος κόσμος.

Ανεξάρτητα από το αν όλο αυτό είναι λάσπη ή όντως ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, η παραίτησή του για λόγους ευθιξίας μου άρεσε.

Taxi (2): Η απάντηση

Αυτό το ιστολόγιο, όσο ενοχλητικό κι αν είναι για κάποιους, σέβεται και παρουσιάζει την άποψη της άλλης πλευράς, όταν είναι διαθέσιμη. Σε προηγούμενη εγγραφή (πιο κάτω) αναφέρθηκα στους ελληνάρες ταξιτζήδες.

Σήμερα, δείτε και ακούστε την άποψη της απέναντι όχθης. Μετρήστε σε πόσους ελληνάρες αναφέρεται το video, για ποιους χτυπάει η καμπάνα, μέσα από τη δημόσια εξομολόγηση ενός ταξιτζή που προσπαθεί απεγνωσμένα να γίνει TV star.

Τα σχόλια, δικά σας.

ΑΙΣΧΟΣ!

Αδιανόητη υπόθεση παιδεραστίας και προαγωγής ανηλίκων, από την ίδια τους τη μητέρα, αποκαλύφθηκε στο Ίλιον, έπειτα από καταγγελία ενός 11χρονου κοριτσιού.

Η 34χρονη μητέρα, μαζί με τον σύντροφό της, εξέδιδε κατά συρροή τα τρία της παιδιά έναντι αμοιβής, κάτι που γνώριζε ολόκληρη η γειτονιά. Ελληνάρες γειτονες, μπράβο σας.
Ανάμεσα στους "πελάτες", φέρεται να ήταν και ένας ιερέας της περιοχής, εναντίον του οποίου εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης.

Ολόκληρο το άρθρο θα το βρείτε στο site του ΑΝΤ1, πατώντας εδώ.

ΜΗΝ ΟΜΙΛΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΟΔΗΓΟ (2)

Αναδημοσιεύω από το blog του Άγνωστου μεταξύ αγνώστων, χωρίς άλλα δικά μου σχόλια. Περιμένω όμως τα δικά σας.

Ή οι καιροί που ζούμε είναι δύσκολοι ή γενικότερα εμείς οι Έλληνες διακατεχόμαστε από έναν απύθμενο σταρχιδισμό. Έτσι 10 μήνες από τότε που τράκαρα με το αυτοκίνητο σε ένα φανάρι ο Δήμος ακόμα να το φτιάξει! Σημειώστε παρακαλώ ότι στο σημείο εξαιτίας του χαλασμένου φαναριού έχει γίνει ακόμα ένα τροχαίο!

Είναι βλέπετε η παιδεία που έχουμε πάρει σαν οδηγοί, σαν άνθρωποι ή εμπάση περιπτώσει σαν δίποδα που νομίζουμε ότι έχουμε φτάσει στο αποκορύφωμα την εξέλιξη του είδους μας.

Γιατί δεν μπορώ να καταλάβω με ποια λογική η κυρά κατίνα αγοράζει ένα jeep 5 επί 5 μέτρα για να κατέβει στο απροσπέλαστο κέντρο και στη συνέχεια «αναγκάζεται» να παρκάρει το θηρίο πάνω στο πεζοδρόμιο ή χειρότερα πάνω στη ράμπα για τους ανάπηρους που κινούνται με αναπηρικά καροτσάκια. Μάλιστα έχει το θράσος να αντιδράσει όταν της το πεις και να σου κάνει και κριτική...

Αλλά είμαστε γαϊδούρια και υποκριτές όπως φαίνεται και από την έκφραση με την οποία απευθυνόμαστε σε όσους κινούνται με αναπηρικά αμαξίδια «άτομα με ειδικές ικανότητες». Τι ειδικές ικανότητες και αρλούμπες ρε κάγκουρα; Ανάπηρος. Α-Ν-Α-Π-Η-Ρ-Ο-Σ. «Δεν έχω ειδικές ικανότητες, αλλά ειδικές ανάγκες» μου είπε είμαι γνωστός μου που κάθετε σε αναπηρικό αμαξίδιο, «ανάγκες που καλείται το κράτος να μου τις καλύψει αλλά με γράφει (κλασικά) στα αυτά του...»

Το πλήρες κείμενο θα το βρείτε εδώ.

ΜΗΝ ΟΜΙΛΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΟΔΗΓΟ (1)

...αυτός ξέρει!

Το ότι ανάμεσά μας κυκλοφορούν ελεύθεροι, δεκάδες χιλιάδες ελληνάρες οδηγοί είναι γνωστό. Αυτό που παραμένει άγνωστο, είναι πόσο επικίνδυνοι μπορούν να γίνουν, πόσο αδιάφοροι για την ανθρώπινη ζωή, πόσο δολοφόνοι μπροστά στην προσωπική τους διευκόλυνση.

Εν τέλει, πόσο μεγάλα τα έχουν πια, για να γράφουν εκεί ολόκληρο τον Κ.Ο.Κ, και μαζί κάθε περαστικό που θα βρεθεί στο δρόμο τους;

Το clip που ακολουθεί το ανακάλυψα στο You Tube, είναι λίγο αργό και χωρίς ήχο γιατί προφανώς έχει μαγνητοσκοπηθεί από κάμερα διαχείρισης της κυκλοφορίας. Το θέμα διαδραματίζεται κάπου στην Αττική Οδό.

ΟΔΗΓΟΣ ΚΑΛΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ (1)

ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ. Αν είστε κάτω από 18 ετών, μην δείτε αυτό το video. Προχωρήστε στο επόμενο.

Σύντομο, περιεκτικό και σαφές. Ελληνάρες στα μαζικά μέσα μεταφοράς ανταλλάσουν ευχές.

Μας πήραν χαμπάρι...

Όσο κι αν είναι δύσκολο να παραδεχτούν κάποιοι από μας πόσο ελληνάρες είναι, μας έχουν καταλάβει πια, εκεί έξω. Δείτε αυτό το διαφημιστικό spot που μεταδίδει η τηλεόραση του Ισραήλ, για τη φέτα "Πειραιάς" και θα καταλάβετε (όλοι, ελπίζω).

Taxi


Δεν μπορώ να φανταστώ πως υπάρχει άνθρωπος στην Ελλάδα που να μην έχει να διηγηθεί κάποια ιστορία, συνήθως τραγική έως κωμικοτραγική, με πρωταγωνιστή κάποιον οδηγό ταξί.
Κάποτε, ο όρος "ταξιτζής" ήταν υποτιμητικός. Στον καθωσπρεπισμό της Ελληνικής γλώσσας, oi αποδεκτές εκφράσεις που χαρακτήριζαν το συγκεκριμένο κλάδο ήταν "οδηγός ταξί" και "ιδιοκτήτης ταξί", ανάλογα με την ιδιότητα. Στο πλαίσιο της ισοπέδωσης των αξιών και της κατάρρευσης της ποιότητας ζωής στην πατρίδα μας, επικράτησε ο όρος που χρησιμοποιούμε σήμερα, ο ταξιτζής.
Εδώ θα ασχοληθούμε με τον Ελληνάρα ταξιτζή. Φυσικά, οπως συνηθίζεται να λέγεται, δεν είναι όλοι οι ταξιτζήδες ίδιοι. Υπάρχουν οι σωστοί επαγγελματίες, αυτοί που σέβονται τον πελάτη, τον ΚΟΚ, τους πεζούς, τους λεωφορειοδρόμους και τα υπόλοιπα οχήματα που κυκλοφορούν στο δρόμο. Επίσης, για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να αναφέρουμε πως και οι πελάτες δεν είναι όλοι ίδιοι. Γι' αυτούς θα μιλήσουμε όταν θα συγκεντρώσω το σχετικό υλικό.

Ο Ελληνάρας ταξιτζής είναι συνήθως:

ΑΓΕΝΗΣ - Χωρις να ξέρει "από που κρατάει η σκούφια σου" έχει ένα στυλάκι σαν να σου κάνει χάρη. Σου μιλάει σα να είσαι το παραπαίδι του. "Σε εξυπηρετώ" λέει. Ασφαλώς κάνει λάθος. "Σε υπηρετώ" είναι το σωστό, αφού τον πληρώνω. Μας εξυπηρετούν συνήθως, όταν μας κάνουν χάρη, όχι όταν μισθώνουμε για τις υπηρεσίες τους.

ΚΛΕΦΤΗΣ - Κατά βάση χρησιμοποιεί το γνωστό κόλπο της διπλής ταρίφας, σε σημεία και σε ώρες που δεν τη δικαιολογούν ή κάποιο σύστημα επιτάχυνσης του ταξίμετρου για να πέφτουν πιο γρήγορα οι μονάδες. Είναι ένα φαινόμενο που συνεχώς πολλαπλασιάζεται. Εκανα μια μικρή έρευνα στο φιλικό μου περιβάλλον, με θέμα αυτή την κατηγορία ταξιτζήδων. Ολοι, είχαν να μου πουν πως κατά μέσο όρο τους έχει συμβεί καμια 10ριά φορές. Αρχίζω να πιστεύω πως δεν είναι και τόσο περιορισμένο το φαινόμενο. Το καλύτερο ανέκδοτο όμως ήταν γι' αυτόν που χρέωσε € 1200 για διαδρομή από το αεροδρόμιο στο Σύνταγμα! Δύο φορές ο βασικός μισθός! Όσο κοστίζει ένα αεροπορικό εισιτήριο Αθήνα - Νέα Υόρκη, στη διάρκεια των γιορτών. Έλεος! Με μέτρο!
Θα θυμάστε και τον άλλο, το περασμένο καλοκαίρι, νομίζω, διαδρομή (πάλι) αεροδρόμιο - Νέα Μάκρη, που επειδή οι πελάτες διαμαρτυρήθηκαν για το ύψος της χρέωσης, ο Ελληνάρας ταξιτζής τους βούτηξε τις βαλίτσες κι έφυγε.
Το πιο πρόσφατο που μου συνέβη ήταν σ' ένα ταξί, μάρκας Mercedes, με ξύλινη επένδυση και ειδική θήκη για το ταξίμετρο, στην κονσόλα, κάτω από το ραδιο CD, με πορτάκι! Κατά διαστήματα, ο οδηγός άνοιγε το πορτάκι, μετά από λίγο το έκλεινε. Και πάλι από την αρχή. Προβληματίστηκα. Τι στα κομμάτια; Εχει κάποια ίωση το ταξίμετρο και αυτός ανοιγοκλεινει το πορτάκι; Για να το προστατέψει; Μοιραία, έστρεψε την προσοχή μου εκεί. Κάποια στιγμή, στο άνοιξε - κλείσε του πορτακίου, είδα ένα αδικαιολόγητο "2" που σε κλάσματα δευτερολέπτου έγινε "1". Ηταν η ταρίφα μου. Απόγευμα, στο Χαλάνδρι, με διπλή; Γιατί; "Αν ξανακλεισεις το πορτάκι, θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα" του είπα.

ΧΥΔΑΙΟΣ - Ισως, λόγω της κίνησης, λόγω της συμπεριφοράς των άλλων οδηγών και των πελατών, λόγω του κόμπλεξ που "η πουτάνα η κοινωνία με έκανε ταρίφα", ο χυδαίος ταξιτζής δεν είναι και τόσο σπάνιο φαινόμενο. Ο ψευτοτσαμπουκάς και η έκρηξη καταπιεσμένης τεστοστερόνης από τα ζουληγμένα αρχίδια του -τόσες ώρες στο τιμόνι- τον μεταμορφώνουν σε θηρίο. Αν μείνετε συνοδηγός για ένα μήνα δίπλα σε χυδαίο ταξιτζή, γράφετε λεξικό.

ΡΟΥΦΗΧΤΡΑ - Ο ταξιτζής που δεν κατάφερε να γίνει οδηγός λεωφορείου (κόπηκε στο ΑΣΕΠ...) και για εκδίκηση έχει μετατρέψει το ταξί του σε λεωφορείο. Δεν τον ενδιαφέρει αν ο πελάτης πηγαίνει στον Πειραιά, θα πάρει ταυτόχρονα και δεύτερη κούρσα για Άγιο Στέφανο και τρίτη για Παλλήνη. Χίλιοι καλοί χωράνε, είναι το motto του. Η κορυφαία στιγμή είναι αυτή του αυτοσχεδιασμού, όταν ο πελάτης ρωτήσει στο τέλος της διαδρομής, πόσα χρωστάει; Το χειρότερο είναι πως όσα και να σου πει, θα τα δώσεις. Στο κάτω - κάτω σε έβγαλε από το κέντρο της Αθήνας, σε πήγε στον Πειραιά να δείς τη θάλασσα, στον Αγιο Στέφανο για καθαρό αέρα, και τελικά κατέληξες στον προορισμό σου σώος και αβλαβής. Μην είμαστε αχάριστοι.

ΣΙΧΑΜΕΝΟΣ - Γιατί μετά τους ποδοσφαιριστές, οι ταξιτζήδες διεκδικούν πρωταγωνιστικό ρόλο στο φτύσιμο; Το πόση ροχάλα έχει φάει αυτή η άσφαλτος δε λέγεται. Δικαιολογώ κάποιον που περιστασιακά έχει την ανάγκη να φτύσει. Μα εδώ πρόκειται για πρωτάθλημα. Πάντως, έχουν ακόμη δρόμο μέχρι να φτάσουν τους εραστές της στρογγυλής θεάς.
Πέρα από το φτύσιμο, ο σιχαμένος ταξιτζής, έχει ανακαλύψει κι αλλους τρόπους έκφρασης. Το τεράστιο τασάκι που υπάρχει έξω από το ταξί. Ο τεράστιος κάδος απορριμάτων. Τρώει την τυρόπιττα; 'Σκλατς' η σακούλα έξω από το όχημα. Γέμισε το τασάκι; Ανοίγει την πόρτα και το αδειάζει στο δρόμο.

Υπάρχουν κι άλλες κατηγορίες, όπως ο λιγούρης, αυτός που παρενοχλεί σεξουαλικά, ο ευρωγκόμενος και λοιποί, αλλά δεν είμαι ο κατάλληλος για να τους περιγράψει. Θα χαρώ αν το κάνετε εσείς.

Κλείνοντας, υπενθυμίζω πως αυτό το κείμενο δεν αφορά όλο τον κλάδο, στον οποίο αγωνίζονται καθημερινά χιλιάδες έντιμοι εργαζόμενοι. Αφορά τη μερίδα εκείνων των ταξιτζήδων που εκπροσωπούν αυτούς που σ' αυτό το blog αποκαλούμε ελληνάρες.

Υποδεχτείτε τις κυράτσες...

... τους θηλυκούς ελληνάρες!

Κατά Γ. Μπαμπινιώτη, για να είμαστε και απολύτως σαφείς σ' αυτά που λέμε, "κυράτσα" αποκαλούμε τη γυναίκα κατώτερης κοινωνικής και οικονομικής τάξης, που μιμείται άτεχνα το ντύσιμο, την ομιλία, τη συμπεριφορά γυναίκας των ανωτέρων κοινωνικών στρωμάτων και κατ' επέκταση γυναίκα που κακολογεί και κουτσομπολεύει τους άλλους.

Κύριε Μπαμπινιώτη μου, ο ορισμός σας είναι πλήρης. Έχετε αναρωτηθεί όμως ποτέ πόσο άτεχνο είναι το άτεχνο στη συμπεριφορά τους; Έχετε σκεφτεί πόσο "πάτο" μπορεί να πιάσει μια κυράτσα, κακολογώντας και κουτσομπολεύοντας; Έχετε προβληματιστεί για την ποσότητα και την ποιότητα των βιωμάτων της που την οδήγησαν να γίνει κυράτσα;

Θα σας πω εγώ, μιας και τις ζώ -όπως ίσως κι εσείς- καθημερινά.

Πρώτα απ' όλα ας δούμε το προφιλ και τις κατηγορίες στις οποίες μπορούμε να εντάξουμε μια κυράτσα:

Είναι συνήθως πάνω απο 30 χρόνων, καθώς μέχρι εκείνη την ηλικία ψάχνεται. Ψάχνει την ταυτότητά της ως γυναίκα και συνειδητοποιεί καθημερινά πως δεν μπορεί να εκπροσωπήσει επάξια το φύλο της. Επειδή όμως βιολογικά ανήκει στις γυναίκες (με το επιστημονικώς αποδεδειγμένα ανώτερο πνευματικό επίπεδο που διαθέτουν: πονηριά, διαίσθηση, σύνθετη σκέψη κλπ), ενεργοποιούνται διάφοροι εσωτερικοί μηχανισμοί και λειτουργίες που τη μεταμορφώνουν.

Σε επίπεδο οικογενειακής κατάστασης τα σενάρια είναι τρία:

ΚΥΡΑΤΣΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ: Αναζητάει απεγνωσμένα "τον μαλάκα που θα την πάρει" γιατί πρέπει να αποκτήσει την καταξίωση της παντρεμένης. Κατά κανόνα θα τον βρεί, αφού το συγκεκριμένο είδος ανδρών αφθονεί.
ΚΥΡΑΤΣΑ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΗ: Τι σας είπα; Τον βρήκε. Χωρίζεται σε δύο υποκατηγορίες:
-ΣΥΖΥΓΟΣ "ΒΛΗΜΑ": Ο σύζυγος βλήμα είναι αυτός που δεν πίστευε ποτέ πως θα καταφέρει να βρεθεί δίπλα σε μια γυναίκα. Είναι ο ίδιος που δεν έχει κερδίσει ποτέ, ούτε το λήγοντα στο λαχείο, αλλά συνεχίζει να παίζει εδώ και δεκαετίες. Δεν τη βρήκε αυτός. Αυτή τον βρήκε. Του είπε: "Σε παίρνω". Της απάντησε: "Μάλιστα, ευχαριστώ" κι έτσι ενώθηκαν σε βίον ανθόσπαρτον.

-ΣΥΖΥΓΟΣ "ΕΛΛΗΝΑΡΑΣ": Εδώ οι ρόλοι είναι διαφορετικοί. Ο ελληνάρας νομίζει πως ΑΥΤΟΣ τη διάλεξε, Κούνια που τον κούναγε, αλλά αυτό θα το αναλύσουμε κάποια άλλη στιγμή. Ο ελληνάρας ασχολείται κυριώς με τις δουλειές του, με κάθε λογής "μπίζνα", και η κυράτσα έχει όλο το πεδίο ελεύθερο να "αλωνίζει" (βλ. παρακάτω).

ΚΥΡΑΤΣΑ ΓΕΡΟΝΤΟΚΟΡΗ: Ψιλοσπάνια περίπτωση, καθώς μιλάμε για κωλοπετσομένες γυναίκες, αλλα δεν αποκλείεται να τη συναντήσετε. Θεός φυλαξει από το στόμα της. Εχει μια "καλή" κουβέντα για όλους.

Σε επίπεδο συμπεριφοράς (εδώ είναι το ζουμί) την κυράτσα τη συναντάμε στις εξής κατηγορίες:

ΜΑΓΙΣΣΑ: Ξέρει όλο το ζωδιακό κύκλο απ' έξω, Ρίχνει τα χαρτιά τουλάχιστον 3-4 φορές την ημέρα για να ξέρει που βρίσκεται ο άντρας της (ο ελληνάρας, για το βλήμα δεν έχει απορίες). Φυσικά, κάνει το ίδιο για την καλύτερή της φίλη, που αναρωτιέται γιατί δεν έχει βρεί ακόμη γκόμενο. Θα την αναγνωρίσετε από τα εξής σημεία κλειδιά: Εχει σκοτεινό πρόσωπο (ανεξαρτήτως χρώματος), γαμψά κατακόκκινα νύχια, φοράει πάντα σκούρα ρούχα, και πίνει κατά κανόνα Ελληνικό καφέ, μήπως χρειαστεί να διαβάσει και το φλυτζάνι.

ΝΕΟΠΛΟΥΤΗ: Δύσκολη κατηγορία γιατί δεν έχει μόνο τη θέληση αλλά και το χρήμα για να σου κάνει τη ζωή δύσκολη. Συνήθως τη συναντάμε πια, στα βόρεια προάστεια. Τα λεφτά μπορεί να έχουν έρθει από οπουδήποτε, είτε από "μπίζνα" του ελληνάρα, είτε από κληρονομιά, είτε από τυχερό παιχνίδι. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως πρέπει να κερδίσει την καταξίωση της στη γειτονιά και θα το κάνει, χωρίς να υπολογίσει το αντίτιμο. Θα σου φέρει το υγειονομικό αν έχεις σκύλο, θα σου στείλει την αστυνομία αν έχεις δυνατά την τηλεόραση μετά τα μεσάνυχτα, θα βγεί στα μπαλκόνια να σου φωνάζει επειδή έχεις απλώσει τα ρούχα σου να στεγνώσουν από την πλευρά που βλέπει η βεράντα της, θα διαμαρτυρηθεί εντόνως στη γειτόνισσα (στο δρόμο και δυνατά) για το πόσο χάλια είναι αυτό το βόρειο προάστειο και το έλεγε αυτή στον άντρα της, να μην αγοράσουν σπίτι εδώ. Πάντα, θα κάνει κάτι για να είναι στην επικαιρότητα του οικοδομικού της τετραγώνου. Και θα τα καταφέρνει, μέχρι να βαρεθεί.

ΓΡΙΑ: Πριν συνεχίσω, έχω την ανάγκη να δηλώσω πως σέβομαι απόλυτα την τρίτη ηλικία και χαίρομαι όταν μπορώ να "κλέψω" λίγη από τη σοφία τους που απέκτησαν με την πάροδο των χρόνων. Η γριά κυράτσα όμως (γριά, όχι απαραιτήτως ηλικιακά), είναι μια ειδική περίπτωση που δεν μπορώ να μην την συμπεριλάβω εδώ. Είναι αυτή που όταν θα προσπαθήσετε να μπείτε ταυτόχρονα σ' ενα λεωφορείο, θα σου χώσει μια σπρωξιά που θα χάσεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Είναι αυτή που θα πάρει το περίλυπο ύφος για να της δώσουν μια θέση στο γεμάτο λεωφορείο κι αν οι "ανάγωγοι νεολαίοι" δεν το κάνουν, θα ανοιξει τη γλωσσάρα της. Είναι αυτή που με το "έτσι θέλω" θα σου πάρει το ταξί που περίμενες εδώ και ώρα, κι αν θες μίλα! Είναι η ίδια που σε παρακολουθεί πίσω από τη μπαλκονόπορτα του σπιτιού της, πότε μπαίνεις και πότε βγαίνεις. Είναι η ίδια που θα δώσει πλήρη αναφορά στην αστυνομία και στα κανάλια, σε περίπτωση που συμβεί κάποιο άσχημο περιστατικό στη γειτονιά. Είναι αυτή που θα διαδώσει στα εμπορικά hot spots της περιοχής (φούρνος, μπακάλης, φαρμακείο) πως σου έκοψαν το ρεύμα, αν συμβεί, γι αυτό να σε προσέχουν στις οικονομικές σου συναλλαγές.

Ασφαλώς, υπάρχουν κι άλλες κατηγορίες, με τις οποίες θα ασχοληθούμε στο άμεσο μέλλον. Επειδή, όλα όσα προανέφερα βασίζονται σε πραγματικά περιστατικά και εμπειρίες, εσείς έχετε αντιμετωπίσει στη ζωή σας κάποια κυράτσα;

AIDS και ελληνάρες

Καλό μήνα σε όλους. Σήμερα γιορτάζεται (;) η Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS.

Πολύ καυστικό αλλά και πολύ αληθινό το σημερινό post μιας συναδέλφου, blogger, που διάβασα νωρίτερα. Δυστυχώς, αντικατοπτρίζει μια θλιβερή πραγματικότητα ρατσισμού, στιγματισμού και εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου από τους ελληνάρες. Μια πραγματικότητα που δεν περιορίζεται μόνο σε όσους πάσχουν από AIDS, αλλά επεκτίνεται σε όλους όσοι έχουν την ατυχία να ζουν με κάποιο πρόβλημα υγείας ή κάποια αναπηρία που δεν συνάδει με την εικόνα του "καθωσπρεπισμού" της κοινωνίας μας. Μπορεί με το AIDS να είναι πιο σκληρά τα πράγματα καθώς σε πολλές περιπτώσεις ενέχεται το μη ασφαλές σεξ και τα ναρκωτικά, στην πραγματικότητα όμως, τα ίδια συμβαίνουν παντού.
Μήπως η οικόγενεια δεν κρύβει το "βλαμένο" παιδί που απέκτησε; Ή αυτό που γεννήθηκε χωρίς πόδια ή χέρια; Ή το μουγγό; Το αυτιστικό; Πόσους παράλυτους έχετε δει να κυκλοφορούν στους δρόμους της Αθήνας με το καροτσάκι; Δεν είναι τυχαίο που τις ειδικές ράμπες στα πεζοδρόμια τις καταλαμβάνουν τα αυτοκίνητα. Αφού δεν τους θέλουμε. Τους κρύβουμε, τους αποβάλλουμε. Το σύγχρονο Κωσταλέξι ζει και βασιλεύει αναμεσά μας. Οι ελληνάρες τρίβουν τα χέρια τους. Ω, ναι! Αν ήταν νόμιμο ίσως να είχαν την κατάληξη της Ζαν Ντ'Αρκ. Αφού χαλάνε την αισθητική μας, λερώνουν την κοινωνία μας, σπιλώνουν την υπόληψή μας. Όπως και να το κάνουμε δεν είναι chic να δουλεύεις στη γραφειάρα σου στην Τσακάλωφ, να παίρνεις τον καφέ σου στην πλατεία Κολωνακίου με τον Εμπορικό Ακόλουθο της Πρεσβείας του Μπουρδιστάν και στο σπίτι να σε περιμένει ένας αδελφός με AIDS, μια μάνα ανάπηρη, ένας πατέρας αλκοολικός και μια γιαγιά που το έχει ρίξει στις ουσίες!!!
Στην πυρά όλοι! Κάψτε τους να ησυχάσουμε. Αυτοί είμαστε! Είμαστε η κοινωνία του AIDS, και όχι μόνο*. Εμείς είμαστε το AIDS, πράγματι. Και σήμερα γιορτάζουμε. Οι ελληνάρες. Χρόνια μας Πολλά!

(*)= Είμαστε επίσης, υποκριτές, ρατσιστές, ανήθικοι, κομπλεξικοί, δήθεν, χυδαίοι, και πολλά ακόμη, είτε μεμονομένα, είτε συνολικά.